บทที่ 47 เพชรหายไป

อเดลีนวางโทรศัพท์เครื่องใหม่ลงอย่างเก้ๆ กังๆ “คุณวิลสันคะ หนูขอโทษค่ะ โทรศัพท์หนูพัง แล้ววันนี้หนูก็…”

“คุณวิลเลียมส์บอกว่าเธอลาหยุดนี่” เอเลนชำเลืองมองอาหารกลางวันบนโต๊ะ “เขาแจ้งว่าเธอลา แต่กลับสั่งอาหารกลางวันไว้ให้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาทำตัวแปลกๆ มาตั้งแต่เช้าแล้ว”

“แปลกเหรอคะ” อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ